Yaşadığımız karanlıklarda
Işığın hüzmesinin dahi olmadığı zamanda,
Sen kendini bilmeden yatarken bile
Beni ayakta tutan
Hep “nefes”indi...
Biliyordum ki orada
Kendinde bile olmasan da
O nefes sesi vardı...
O ses kesilmesin...
İplikten geçirmem gerekse bile
Her soluğumu sana vereceğim...
Ve sana farklı bir ışık gösterip
Nefretlerini sevgiye dönüştüreceğim
Ve konuşmak istediğinde
Seni dinleyeceğim
İpleri çözdük...
Ama her uykunda
Bil ki
Yanında olacağım...
0 Comments
Leave a Reply. |
ARSiV
October 2017
İPEKOZİpek=Irmak (2009) |